W gestii władz miejskich leżało zadbanie o właściwe wyposażenie izby tortur oraz więzienia, w którym przebywali oskarżeni od chwili zatrzymania, przez okres procesu sądowego, który odbywał się przed miejscowymi ławnikami, aż do czasu wykonania wyroku. Łoże sprawiedliwości było najczęściej stosowanym narzędziem tortur, którego obecność odnotowano niemal we wszystkich izbach tortur w większości państw europejskich. W oławskich księgach rachunkowych pod zapiskiem z grudnia 1680 r. wyszczególniono, że wypłacono rzemieślnikom kwotę 5 talarów i 23 groszy za wykonanie nowej ławy do tortur (Folterbanck). Rozciąganie odbywało się ręcznie, za pomocą kołowrotka, obsługiwanego przez kata lub jego pomocników. Wobec leżącego na ławie oskarżonego można było użyć dodatkowych tortur, np. przypalania. Zaprezentowany na zdjęciu egzemplarz łoża pochodzi ze zbiorów Muzeum Kryminalnego w mieście Rothenburg ob der Tauber (fot. D. Wojtucki).  Najważniejsza literatura: T. Maciejewski, Narzędzia tortur, sądów b