Zwierciadło Saskie (Sachsenspiegel)
Zwierciadło Saskie (Sachsenspiegel) stanowiło niezwykle popularny zbiór prawa używany w średniowieczu oraz okresie nowożytnym do końca XVIII i pocz. XIX w. Powstał on w I poł. XIII w (1215-1235). Jego autorem był ławnik sądowy Eike von Repkow (1180?-1233?).
Lokalizacja:
Biblioteka Uniwersytetu Wrocławskiego, Oddział Rękopisów; dostęp online w Bibliotece Cyfrowej Uniwersytetu Wrocławskiego: https://www.bibliotekacyfrowa.pl/dlibra/doccontent?id=48541 [dostęp 10.09.2023 r.] Okres chronologiczny:
Średniowiecze/Nowożytność Typ zabytku:
Rękopis Stan zachowania:
Dobry Surowiec:
Papier, pergamin, drewno Funkcja zabytku:
Zbiór prawny wykorzystywany w praktyce sądowej
Zbiór dotyczył prawa ziemskiego i lennego, w tym prawa karnego oraz procesowego. Był on również używany wraz z Weichbildem magdeburskim w prawie miejskim.
Dzięki systematycznemu układowi oraz zawartości merytorycznej, w szybkim czasie Zwierciadło Saskie stało się podstawowym źródłem prawa dla terenów, gdzie obowiązywało prawo saskie. Tworzone były również jego lokalne przeróbki jak np. prawo ziemskie wrocławskie z 1356 r. czy księga prawna Środy Śląskiej z ok. 1335 r. W średniowiecznej Polsce popularne były łacińskie wersje Zwierciadła autorstwa Konrada z Opola (1272-1292) oraz Konrada z Sandomierza (ok. 1359). W 1535 r. swojej edycji łacińskiej opatrzonej glosą dokonał krakowski prawoznawca Mikołaj Jaskier. Natomiast w 1581 r. lwowianin Paweł Szczerbic opublikował polskie tłumaczenie zbioru.
W zakresie prawa karnego sądy posługujące się prawem magdeburskim powoływały się zarówno na Zwierciadło Saskie, jak i Weichbild.
Powiązana literatura
- Maciejewski T., Historia ustroju i prawa sądowego Polski, Warszawa 2017.
- Mikołajczyk M., Proces kryminalny w miastach Małopolski XVI–XVIII wieku, Katowice 2013.
- Mikuła M., Prawo miejskie magdeburskie (Ius municipale Magdeburgense) w Polsce XIV - pocz. XVI w. Studium o ewolucji i adaptacji prawa, Kraków 2017.
Komentarze
Prześlij komentarz