Miejscowość Domanice (niem. Domanze) leży na północny-wschód od Świdnicy. Na wschód od centrum wsi, w kierunku Chwałowa znajdują się dwie Góry Szubieniczne. Na jednej z rękopiśmiennych map z II połowy XVIII stulecia zaznaczono „Alter Galgenberg” (Stary Galgenberg) oraz „Neue Galgenberg” (Nowy Galgenberg), przy czym sygnaturka szubienicy pojawia się jedynie na tzw. Nowym Galgenbergu, na kilku mapach ilustrujących działania wojenne podczas wojen śląskich (1740-1763). Pozostaje pytanie dlaczego domanickie miejsce straceń zostało przeniesione? Stary plac kaźni znajdował się przy granicy z wsią Chwałów, dziś jest to wyrobisko. Przypuszczać można, że decyzję o jego relokacji podjęto w związku ze słabą widocznością miejsca straceń z szubienicą, na co wskazują ustalenia Macieja Kwiatkowskiego (niżej).  Na podstawie orzeczeń Praskiej Izby Apelacyjnej wiemy, że w 1729 r. ówczesny właściciel Domanic baron Karl Ferdinand von Seherr-Thoss wystąpił do pr...

          Hiszpańskie buty, trzewiki (niem. spanischen Stiefeln, Schraubstiefel, Beinschraube) – tortura działająca na zasadzie imadła. Polegała ona na założeniu dwóch blach (metalowych płyt) nabitych od wewnątrz stalowymi wypustkami na golenie lub łydki. Następnie je zaciskano za pomocą śrub, lub bardzo mocno sznurowano. W wyniku tej tortury rozrywano nie tylko skórę i mięśnie, ale także roztrzaskiwano kości. Czasami hiszpańskie buty stosowano na stopach. Narzędzie to było bardzo często na wyposażeniu katów na Śląsku i Łużycach, wraz ze zgniataczem kciuków była to najczęściej stosowana tortura drugiego stopnia na tym obszarze. Poddawano niej osoby oskarżone o różne przestępstwa, w tym także o czary. Ślady jej stosowania zachowały się w licznych rachunkach podsumowujących przebieg danego procesu. [Karolina Wojtucka] Pełny ekran   Ilustracja: 1. Para hiszpańskich butów w zbiorach Muzeum Kryminalnego w mieści...

          Krzesło tortur (niem. Folterstuhl) - było to specjalnie skonstruowane krzesło z metalu lub drewna stosowane podczas tortur. W zależności od pomysłowości, lub funduszy mógł to być „mebel” wraz z oparciem, podłokietnikami i podnóżkiem ale także mogło być zrobione na kształt dowolnego siedziska, jak stołek czy taboret. Pokryte było kolcami, które mogły być zarówno drewniane, jak i metalowe. Tortura polegała na posadzeniu i przywiązaniu oskarżonego/oskarżonej do krzesła na określaną ilość czasu. Czasami okazywano również to narzędzie tortur oskarżonym w ramach Territio, czyli grożeniu poprzez pokazanie urządzeń, którymi będą dokonywane tortury – była to chwila, gdy oskarżony mógł dobrowolnie przyznać się do winy. Opisywany „mebel” pojawia się również w dokumentach dotyczących procesów o czary, określane jest wtedy krzesłem czarownic (niem. Hexenstuhl). Wiadomo, że takiego krzesła użyto podczas fali procesów w Nysie w latach 1651–1652. Siedziała na n...