Hiszpańskie buty, trzewiki (niem. spanischen Stiefeln, Schraubstiefel, Beinschraube) – tortura działająca na zasadzie imadła. Polegała ona na założeniu dwóch blach (metalowych płyt) nabitych od wewnątrz stalowymi wypustkami na golenie lub łydki. Następnie je zaciskano za pomocą śrub, lub bardzo mocno sznurowano. W wyniku tej tortury rozrywano nie tylko skórę i mięśnie, ale także roztrzaskiwano kości. Czasami hiszpańskie buty stosowano na stopach. Narzędzie to było bardzo często na wyposażeniu katów na Śląsku i Łużycach, wraz ze zgniataczem kciuków była to najczęściej stosowana tortura drugiego stopnia na tym obszarze. Poddawano niej osoby oskarżone o różne przestępstwa, w tym także o czary. Ślady jej stosowania zachowały się w licznych rachunkach podsumowujących przebieg danego procesu.
[Karolina Wojtucka]
Pełny ekran
Ilustracja:
1. Para hiszpańskich butów w zbiorach Muzeum Kryminalnego w mieście Rothenburg ob der Tauber. Fot. D. Wojtucki.
Powiązana literatura
- T. Maciejewski, Narzędzia tortur, sądów bożych i prób czarownic, Koszalin 1997.
- D. Wojtucki, Kat i jego warsztat pracy na Śląsku, Górnych Łużycach i w hrabstwie kłodzkim od początku XVI do połowy XIX wieku, Warszawa 2014, s. 382-390.
- R. Zagolla, Die Folter im frühneuzeitlichen Europa, [w:] „Richtstattenarchaologie”, Hrsg. J. Auler, Dormagen 2008, s. 548–558.
Komentarze
Prześlij komentarz