B. Carpzov, Practica nova Imperialis Saxonica rerum criminalium, Wittebergae 1670 (Pars 1), 1684 (Pars 2).

Practica nova imperialis Saxonicae rerum criminalium jest uznawana za jedną z najważniejszych prac Benedykta Carpzowa (1595-1666). 

Wydana po raz pierwszy w 1635 r. miała szerokie użycie w zakresie prawa karnego oraz procedury karnej w Rzeszy Niemieckiej, wpływając istotnie obok podstawowego zbioru tj. Constitutio Criminalis Carolina z 1532 r. na system prawa. 

W swoim dziele B. Carpzov starał się przedstawić nowy, jednolity system prawa karnego dla całej Rzeszy Niemieckiej, wzorując się na wspomnianej Carolinie. Jednocześnie zawarł w niej wiele elementów z ówczesnej nauki prawa karnego (np. kwestia poczytalności). 

Praca ta doczekała się wielu wydań.

 

Lokalizacja: Dostęp online: https://digi.ub.uni-heidelberg.de/diglit/drwcarpzov1; https://digi.ub.uni-heidelberg.de/diglit/drwcarpzov2 [dostęp 29.12.2023 r.]

Okres chronologiczny: Nowożytność

Typ zabytku: Druk

Stan zachowania: Bardzo dobry

Surowiec: Papier

Funkcja zabytku: Traktat wykorzystywany w praktyce sądowej

Powiązana literatura

1. Falk U., Zur Folter im deutschen Strafprozeß. Das Regelungsmodell von Benedict Carpzov (1595-1666), “Forum historiae iuris”, 2001 [dostęp online: https://web.archive.org/web/20180311021404/http://fhi.rg.mpg.de/2001-06-falk/?l=de; 18. 12. 2023]
2. Midelfort H. C. E., Johann Weyer and Transformation of the Insanity Defense, [in] The German People and the Reformation, ed. by R. Po-Chia Hsia, Ithaca/London 1988, pp. 231-261.