Kopfnagel - to specjalny rodzaj gwoździa, odpowiednio długiego, aby za jego pomocą ścięta głowa skazańca mogła zostać przybita do belki szubienicy czy pala, na którym wcześniej osadzono koło egzekucyjne. Żerdzie i gwoździe, na które nadziewano lub przybijano głowy po dekapitacji niekiedy były niezwykle długie, co jak w przypadku słupów do kół egzekucyjnych sprzyjało czytelniejszej ekspozycji fragmentów ciał straconych. Miały one także zapobiec przedwczesnemu odpadnięciu przybitej głowy lub kończyn z belek szubienicy lub strąceniu ich przez ptaki. Praktyka ta była powszechnie stosowana jako obostrzenie kary dekapitacji lub ćwiartowania. Podczas kaźni Hansa Meya [Meye lub Meyer] w Lubaniu w styczniu 1572 r. odnotowano, że poćwiartowane zwłoki do belek szubienicy przybito za pomocą mocnych kutych gwoździ. Dnia 13 sierpnia 1580 r. na wrocławskim miejscu straceń ścięto dwóch skazańców, a kolejnych dwóch łamano kołem, wszystkich nie...

          W przeszłości nad wsią Płonina (niem. Nimmersath) górował nie tylko zamek Niesytno, ale również na jednym okolicznym wzniesień stała szubienica. Śladem po jej istnieniu jest nazwa topograficzna na rękopiśmiennej mapie wojskowej z II poł. XVIII stulecia. Zaznaczono na niej Galgenberg (Szubieniczna Góra), wzniesienie doskonale widoczne z drogi łączącej dawniej Bolków z Jelenią Górą, a znajdujące się na północny-zachód od wsi, poniżej wzniesienia Ostnik (545 m n.p.m.). Takie umiejscowienie szubienicy sprzyjało jej widoczności również z zamku, co można potwierdzić jeszcze i dziś. Warto też wspomnieć, że w pobliżu Góry Szubienicznej w Płoninie przebiegała tzw. Droga Złodziejska – Der Diebsweg. Jest kilka prób interpretacji znaczenia tej nazwy, a wyjaśnienie funkcji tego szlaku komunikacyjnego nie jest takie oczywiste. Zdaniem badaczy pomimo niezliczonych prób interpretacji, jest to wciąż nazwa niejasna, określenie, którego pochodzenie nie zostało jeszc...